آینده پژوهی، رهیافتی در حمل و نقل شهری
به طور کلی افزایش جمعیت در بسیاری از شهرهای بزرگ جهان و به دنبال آن وسعت شهرها، پیشرفت صنایع اتومبیلسازی و توسعه حمل و نقل از جمله عواملی است که به کثرت تعداد وسایل نقلیه شخصی میانجامد. رشد ناهماهنگ وسایل نقلیه شخصی، باعث ایجاد تراکم در خیابانها و افزایش زمان مسافرت، میزان آلودگی هوا و مصرف مواد سوختی میگردد. درکلان شهری مانند تهران، تعداد چشمگیری از ادارات و مراکز تجاری در منطقه مرکزی شهر متمرکز گردیده است و بدینترتیب بخش عمدهای از سفرهای تولیدشده جذب این منطقه میگردد. جابجایی شهروندان با وسایل نقلیه شخصی مستلزم برخورداری خیابانها از کشش بسیار زیاد و نیز وجود پارکینگ در محدوده مرکزی شهر میباشد که هم اکنون تأمین موارد فوق مشکلات بسیاری را به همراه دارد. با توجه به این واقعیت که طرحهایی از قبیل محدوده ممنوعه و زو ج وفرد راه حل اساسی برای مشکل ترافیک محسوب نمیشود و صرفاً جنبه تسکینی و موقت دارد؛ برنامهریزی حمل و نقل در راستای معیارهای پایداری همگام با ایجاد مراکز جدید شهری برای جلوگیری از تمرکز کلیه خدمات در یک نقطه از شهر، میتواند راهکاری در جهت حل مشکلات وابستگی به خودرو باشد
هنگامی که امکانات شهری در همه سطوح شهر پراکنده شود، تنها حمل و نقل منظم شهری است که استفاده از این امکانات را عملی میسازد و به زندگی شهری لذت و اعتبار میبخشد
با رویکرد پایداری میتوان با تأکید بر حمل و نقل عمومی هم مسائل شهرهایی مانند تهران را حل کرد و هم در تعمیم ادبیات جهانی مبتنی بر پایداری به جامعه ایرانی تلاش نمود. در این راستا در کتاب پیش رو اجزاء پایداری روشن شده، ویژگیهای حمل و نقل توضیح داده شده و نحوه تلفیق این دو مطرح گردیده است
